Ο γάμος σου θα περάσει κρίση!

 

Οχι, δεν είμαι μέντιουμ με κληρονομικό χάρισμα, ούτε ο μάντης Κάλχας, ούτε η Κασσάνδρα (θέλω να πιστεύω 😇). Αν όμως έκανες πρόσφατα παιδιά, το πιθανότερο είναι ο γάμος σου να περάσει κρίση.

Γιατί κάποια πράγματα είναι… απλά μαθηματικά.

1. Εν αρχή ην ο έρωτας, *π.μ. (=προ μωρού)

   

Είστε νέοι, ελεύθεροι κι ωραίοι. Ξυπνάτε το πρωί, τρώτε μαζί πρωινό, χωρίζεστε με ένα γλυκό φιλί στην πόρτα. Δουλεύετε όλη μέρα, αλλά μεταξύ συναντήσεων ανταλλάζετε μερικά πονηρά μηνύματα στο κινητό. Χαζογελάτε κοιτώντας την οθόνη. Ανανεώνετε το ραντεβού για το ίδιο βράδυ.

Μετά το γραφείο, τρέχετε ο καθένας στο γυμναστήριο του ή στο χόμπι του, και το βράδυ βρίσκεστε κάπου έξω μετά τη δουλειά. Τσιμπάτε κάτι ελαφρύ συνοδεία καλού κρασιού και μουσικής.  Έχετε τόσα να πείτε για τη μέρα σας, τον γάμο σας, το ταξίδι του μέλιτος.

Γυρνάτε σπίτι κουρασμένοι με ξεχωριστά αυτοκίνητα, αλλά ο ένας πίσω από τον άλλον. Χαιρετιέστε από τον μεσαίο καθρέφτη και κάνετε πλάκα στο φανάρι που σας βρίσκει δίπλα-δίπλα.

Παρκάρετε στο γκαράζ του φρεσκοκλεισμένου κοινού σας σπιτιού και μπαίνετε μαζί στο ασανσέρ. Είστε κομμάτια, αλλά ένα παρατεταμένο φιλί πριν φτάσετε στον όροφό σας είναι αρκετό για να ανάψει η σπίθα.

Ανοίγετε την πόρτα του σπιτιού, πετάτε τις τσάντες κάτω και ορμάτε στον καναπέ του σαλονιού, αφαιρώντας ανυπόμονα ο ένας τα ρούχα του άλλου. Λίγο πριν γδυθείτε εντελώς,  φτάνετε στο ξέστρωτο από το πρωί κρεβάτι σας. Γιατί σας βολεύει. Και λίγο πριν τελειώσετε, καταλήγετε στο μπάνιο. Γιατί μπορείτε!

Κάθιδροι, ξέπνοοι και μουδιασμένοι, μπαίνετε στη ντουζιέρα μαζί και κάνετε ένα ζεστό ντουζ να φύγει η κούραση της μέρας. Φοράτε τις ωραίες σας, καθαρές πυτζαμούλες και κουρνιάζετε με κουβερτούλα στον καναπέ, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ανυπομονείτε να δείτε το επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης σας σειράς που παρακολουθείτε με θρησκευτική ευλάβεια.

Ήταν μια μεγάλη και δύσκολη μέρα. Ίσως αποκοιμηθείς εκεί πάνω στο στέρνο του με τον ρυθμικό χτύπο της καρδιάς του. Ίσως να μεταφερθείτε στο κρεβάτι, και να περάσετε το υπόλοιπο βράδυ “κουταλάκι”. Αν δεν είστε της αγκαλιάς, ο καθένας θα απλωθεί στην αγαπημένη του πλευρά του κρεβατιού και θα παραδοθεί αδιάκοπα, ως το πρωί, στα χέρια του Μορφέα.

2. Τον πρώτο καιρό *μ.μ (=μετά μωρού).

Η ευτυχία σας «ολοκληρώθηκε», ήρθε το θαυματάκι σας στον κόσμο.

Η εγκυμοσύνη πιθανώς να σας ανάγκασε να περάσετε για πρώτη φορά κάποια βράδια χωριστά, ώστε να βολεύεστε καλύτερα.

Ο τοκετός ίσως να πήγε καλά και σύζυγος σου να ήταν στο πλάι σου και σου κρατούσε σφιχτά το χέρι. Είδε το μωρό σας να γεννιέται. Σε θαύμασε για τη δύναμή σου. Η’ ίσως σοκαρίστηκε με το θέαμα. Ίσως ακόμη μια καισαρική να τον κράτησε εκείνον μακριά και αγχωμένο, κι εσένα μόνη και φοβισμένη.

Πάνε αυτά όμως όλα, δεν έχουν σημασία. Το μωρό ήρθε στον κόσμο.

Στο σπίτι τις πρώτες μέρες σπίτι τρέχει να σου αγοράσει επιθέματα για το στήθος, θηλές σιλικόνης στο σωστό μέγεθος, ή σκονόγαλα. Μετά από τις λίγες μέρες η άδεια του λήγει και ξεκινάει να πηγαίνει στη δουλειά.

Για να μην τον ενοχλεί το μωρό με τα άπειρα ξυπνήματά του, μετακόμιζει στον καναπέ. Το πρωί προσπαθεί να ετοιμαστεί δίχως να κάνει θόρυβο για να μην σε ξυπνήσει. Σε άκουγε που ξενυχτούσες όλο το βράδυ.

Μέσα στη μέρα σε παίρνει 1-2 φόρες τηλέφωνο να ρωτήσει αν έχει φαγητό ή μήπως να φέρει κάτι εκείνος, αλλά εσύ ή αλλάζεις πάνα, ή ταΐζεις, ή είσαι στο μπάνιο ή αν είσαι τυχερή κοιμάσαι και δεν το ακούς (ακόμη και το 30λεπτο ανάμεσα στους θηλασμόυς είναι πολύτιμο!).

Τα απογεύματα επιστρέφει από τη δουλειά ακριβώς την ώρα των κολικών του μωρού. Σε βλέπει με τις πυτζάμες και έτοιμη να βάλεις η ίδια τα κλάματα. Παραγγέλνει κάτι απ΄έξω και στο μεταξύ αναλαμβάνει λίγο το μωρό για να κάνεις ένα ντουζ και να πάρεις μια ανάσα.

Οι επόμενες 4-5-6 ώρες περνάνε με το μωρό απαρηγόρητο, να ιδρώνει, να μαζεύει πόδια κι έπειτα να τεντώνει το σώμα, να γίνεται όλο κόκκινομπλε από τον πόνο και μετά για λίγο να ηρεμεί. Μέχρι την επόμενη κρίση.

Το δίνετε εναλλάξ ο ένας στα χέρια του άλλου, κοντά σε πιστολάκια, απορροφητήρες, ή ηλεκτρικές σκούπες, και ότι άλλο έχετε διαβάσει σε sites με συμβουλές για το πως να ηρεμήσετε ένα μωρό που κλαίει.

Μιλάς τακτικά στο τηλέφωνο με παιδιάτρους και συμβούλους θηλασμού για οδηγίες και ραντεβού ώστε να αποκλείσετε τυχόν παθολογικά αίτια (κοντός χαλινός, αλλεργίες κοκ).

Κάποια στιγμή, δίχως να ξέρεις τι ώρα είναι ή πόση ώρα είχε περάσει, αποκοιμιέσαι εξουθενωμένη δίπλα στο μωρό. Ο άντρας σου δεν είσαι σίγουρη που βρίσκεται. Δίπλα σας, ή στον καναπέ;

Καμιά φορά νιώθεις μες τη νύχτα μια κίνηση ερωτικής πρόθεσης από την πλευρά του και τρέμεις: μην ξυπνήσει εσένα πάνω που κοιμήθηκες, μην ξυπνήσει το μωρό πάνω που κοιμήθηκε, μην στάξει γάλα το στήθος σου, μη σε πονέσουν τα ράμματα, μη μη μη…

Άλλες φορές νιώθεις εσύ, έστω και φευγαλέα, μια ερωτική επιθυμία, αλλά το ροχαλητό του είναι τόσο βαθύ και δυνατό από την συσσωρευμένη κούραση που σε αποτρέπει.

Άλλωστε, η αυτοπεποίθησή σου ως γυναίκα είχε πέσει τόσο χαμηλά, που όσο γρήγορα σου έρχεται η σκέψη, τόσο γρήγορα σου φεύγει. Με τις πυτζάμες όλη μέρα, την ξέχειλη κοιλιά σου να χάσκει πάνω από το λάστιχο του παντελονιού, τις νεαποκτηθείσες ραγάδες, τους μαύρους κύκλους και το άλουστο μαλλί «άραγε να με ποθεί ακόμη;».

 

3. Τα πρώτα χρόνια *μ.π. (=μετά παιδιού)

Ευτυχώς ο δύσκολος πρώτος καιρός έχει περάσει. Τα δόντια φύτρωσαν, ο θηλασμός τελείωσε, το παιδί σου μιλάει, περπατάει, ίσως πάει και παιδικό. Ο ύπνος του όμως παραμένει ασταθής, και ειδικά με τις ιώσεις που κολλάει από τον σταθμό, τα άγρυπνα βράδια καλά κρατούν.

Εσύ έχεις επιστρέψει στη δουλειά, ή έχεις μείνει στο «σπίτι» να μεγαλώσεις το παιδί. Και στις δυο περιπτώσεις οι τύψεις και η κούραση, σε καταβάλουν συχνά πυκνά.

Τα κιλά της εγκυμοσύνης ακόμη δεν έχουν φύγει εντελώς. Ο σωματότυπος της μητέρας σου πιθανώς να έχει κάνει εμφανή την παρουσία του πάνω σου πλέον. Όπως έχουν κάνει οι πανάδες στο πρόσωπό σου, κάποια ανεπιθύμητη τριχοφυΐα, ευρυαγγείες στα πόδια σου, άσπρες τρίχες στα μαλλιά σου ή ρυτίδες στα μάτια σου ή όλα τα παραπάνω 🙄.

Το παλεύεις όμως όσο μπορείς. Με λίγη περιποίηση τις ώρες που κοιμάται το παιδί, ή κλεφτά μετά τη δουλειά πριν γυρίσεις σκοτωμένη σπίτι για να το προλάβεις ξύπνιο.  Θες να ξεκινήσεις επειγόντως κι εκείνο το γυμναστήριο που όλο αναβάλλεις.

Η ερωτική ζωή με τον άντρα σου σίγουρα δεν συγκρίνεται με τα πρώτα χρόνια, αλλά τουλάχιστον έχει ξαναμπεί στον χάρτη.  Η μήτρα σου ανταποκρίνεται πιο καλά από ποτέ, και η ποιότητα των συνευρέσεων ίσως και να έχει βελτιωθεί. Η συχνότητα ωστόσο έχει πέσει κατακόρυφα. Λίγο ο περιορισμένος χρόνος, λίγο η κούραση, λίγο το παιδί που θα ξυπνήσει…

Έστω κι έτσι, ίσως ξαναμείνεις έγκυος. Τότε, η πίστα ανεβαίνει τόσο κατακόρυφα, όσο είχε πέσει η συχνότητα των επαφών σας.  Το κεφάλαιο 2 επαναλάμβανεται, αυτή τη φορά με εξτρα μπόνους την ταυτόχρονη παρουσία ενός νηπίου. Το γυμναστηριο θα πρέπει να περιμένει αρκετά χρονάκια ακόμη.

4. Τα πρώτα χρόνια, *μ.δ.π (=με δυο παιδιά)

Από κάποιες απόψεις τα πράγματα είναι καλύτερα. Είσαι πιο έμπειρη, πιο χαλαρή, το μωρό έχει πάντα «παρέα» – έστω και παρέα που ενίοτε σκέφτεται να του βγάλει το μάτι 😬.

Από πολλές άλλες απόψεις τα πράγματα είναι οριακά. Ειδικά σε περιόδους ιώσεων, ειδικά αν ο σύζυγός σου δουλεύει άπειρες ώρες ή λείπει συχνά σε ταξίδια και είσαι χωρίς άλλη βοήθεια.

Η ζωή σου, το μυαλό σου, και οι συζητήσεις με τις φίλες σου κατακλύζονται από πληροφορίες για μωρά και παιδιά, για τη διατροφή τους, την ψυχολογία τους, τα εμβόλια, το ανοσοποιητικό τους, την υγεία τους.

Η επικοινωνία σας με τον σύζυγο μες τη μέρα περιορίζεται στα βασικά και απαραίτητα: «Αγάπη, μας τελείωσαν οι πάνες, μπορείς να φέρεις ένα πακέτο στον γυρισμό;». Τα ραντεβού σας δίνονται πλέον έξω από ιατρεία παιδιάτρων, νοσοκομείων, παιδοφθαλμολόγων, αναπτυξιολόγων, παιδοδοντιάτρων, και κάθε λογής ειδικοτήτων…

Το βράδυ ένας αγώνας δρόμου μέχρι να πέσουν τα παιδιά για ύπνο. Μπαίνει ο άντρας σου από τη δουλειά, πασχίζεις να θυμηθείς τι ήθελες όλη μέρα να του πεις, αλλά τα αδιάκοπα «μαμά», «μαμά», τα τουβλάκια και τα παζλ, τα μπάνια των παιδιών και οι χίλιες δυο εκρεμμότητες που ξεπετάγονται απο την νοερή to-do-list, διακόπτουν τον ειρμό της σκέψης σου.

(Α ναι, ήθελες να του πεις για το ραντεβού με τον 2ο παιδοφθαλμίατρο για την υπερμπετρωπία του γιου σου. Ευτυχώς, το θυμήθηκες. Δεν μπορεί να έρθει, δυστυχώς, έχει σημαντικό ραντεβού στο γραφείο. )

Και μετά έρχεται ο πολυπόθητος ύπνος των παιδιών. Καμιά φορά πολύ αργά – για να προλάβουν να χορτάσουν κι αυτά τον μπαμπά (ή/και τη μαμά, αναλόγως).

Λίγες στιγμές ησυχίας ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Να φας; Να κάνεις ντουζ; Να μαζέψεις τον χαμό; Να μαγειρέψεις για αύριο; Να απλώσεις τα ρούχα; Να ετοιμάσεις σχολικές τσάντες; Η’ Να αράξεις με τον άντρα σου στον καναπέ να δείτε καμία σειρά ή να πείτε τα νέα σας;

Ηηηηηηη’ μήπως να κάνετε αχαλίνωτο ΣΕΞ; 😳😏

Και άντε πες, ξεπερνάς το ψυχικό και σωματικό τράυμα του lego που μόλις πάτησες και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής σου. Άντε πες, οτι τα γ@μωσταυρίδια που μόλις εκστόμισες, με κάποιο περίεργο τρόπο άναψαν την σπίθα μεταξύ εσένα και του άντρα σου.

Να το κάνετε που και πως το σεξ; Στο μόνο δωμάτιο που είναι ασφαλές και κλειδώνει η πόρτα; Στα μουγκά, στα αγχωμένα και στα γρήγορα, με κίνδυνο διακοπής σε κάθε “κιχ” που εκπέμπει το baby monitor σε κάθε γύρισμα του μωρού; Μετρώντας αντίστροφα τις ώρες, τα λεπτα και τα δευτερόλεπτα της νύχτας που σου απομένει;

Πόσες ανολοκλήρωτες «φάσεις», γεύματα, μάσκες ομορφιάς, αποτριχώσεις, επεισόδια στην τηλεόραση, και σεξουαλικές πράξεις να αντέξεις πια;;;

Μήπως υπερβάλλεις μωρέ πριγκιπέσσα μου;

Αγαπημένη, ίσως να με βρίσκεις υπερβολική, το ξέρω. Δεν ξέρω αν τα παραπάνω σε έκαναν να κλάψεις ή να γελάσεις. Γιατί η φάση είναι κάπως έτσι: κλαυσίγελως. Και είναι φαινόμενο «φυσιολογικό», «παγκόσμιο» και «αναμενόμενο».

Όσο πιο γερά τα θεμέλια του γάμου μας, όσο πιο καλή και βαθιά η επικοινωνία μας, όσο πιο συντροφικά περνάμε αυτό το πακετάκι που λέγεται γονεικότητα, τόσο πιο ανώδυνα θα ξεπεράσουμε τις αναταράξεις.

Το πιθανότερο όμως είναι πως, ακόμη κι έτσι, θα έρθει η μέρα που θα βριστούμε (φωναχτά ή από μέσα μας), θα κλάψουμε από τα νεύρα μας (εμείς σίγουρα, για τους άντρες δεν ξέρω- εκτός κι αν έχει χάσει ο Ολυμπιακός εκείνη τη μέρα),  και ότι  κάποιο βράδυ ίσως θελήσουμε να τον μαχαιρώσουμε στον ύπνο του, όσο αυτός κοιμάται γαλήνια κι εμείς ταίζουμε το μωρό για 380^η φορά.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να μείνουμε «μαζί». Στον ίδιο “ανάστατο” και ώρες ώρες “αβολο” δρόμο. Στον ίδιο κόσμο. Τον κόσμο τον «ΜΑΣ»!

Εκεί που ξεκίνησαν κάποτε, ΟΛΑ.

Ως συνήθως όμως, αυτές τις «καυτές» πατάτες τις σκαλίζω αρχικά πάνω πάνω. Και αφήνω τα “σοβαρά” για άλλη στιγμή.  Δεν με χωράει ο τόπος για παραπάνω λέξεις μάνα μου, τι να κάνω; Όμως θα έρθει και η ώρα του.

Με τόσους γάμους να περνάνε κρίση (ειδικά μόλις τα παιδιά λίιιγο μεγαλώσουν), με τόσες μαμάδες να υποφέρουν σιωπηλά και «μόνες», και με τους μεσήλικες γονείς να περνάει ο καθένας τη δική του, προσωπική κρίση (ποια/ποιος είμαι; που πάω; ποιο το νόημα της ζωής μου;) το θέμα χρήζει μεγάλης κουβέντας.

Και θα χαρώ να την κάνουμε μαζί!

Εις το επανιδείν…💕

ΥΓ1. Όσο κι αν δεν μ’αρέσουν οι συμβουλές όπως ξέρεις 😬, εγώ θέλω στον επόμενο τόνο να επιχειρήσω να δώσω μερικές (τρομάρα μου). Να, για παράδειγμα κάτι τέτοιο. Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται βρε αδερφέ!!!

ΥΓ2. Αν σ’άρεσε αυτό που διάβασες, γράψου εδώ να σου στέλνω κι άλλα τέτοια (και όχι μόνο) κάθε Παρασκευή. 👸❤️🙌