Αν μου έλεγες πριν 2,5 χρόνια ότι θα έκανα ολόκληρο πόστ για το ιδιωτικό σύστημα παιδιατρικής στο Μαυροβούνιο, και μάλιστα με στόχο να “δανειστούμε” στοιχεία στην Ελλάδα, και όχι να γελάσουμε με τα χάλια τους, θα γελούσα εγώ πρώτη.
Κι όμως…
Η πρώτη επαφή.
Στο Μαυροβούνιο εγκατασταθήκαμε τέλος Αυγούστου. Ο Ηλίας – παιδί φιλάσθενο με ευαισθησία στο αναπνευστικό- κόλλησε την πρώτη του ίωση γύρω στις 20 Σεπτέμβρη. Νωρίς νωρίς, έτσι για να εγκλιματιστούμε γρήγορα, μη χάσουμε…
Βρισκόμασταν θυμάμαι σε προσωρινό διαμέρισμα γιατί ακόμη δεν είχαμε βρει μόνιμο σπίτι. Κλασικά ο άντρας μου έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι (κάποιες φορές νομίζω ότι τα κανονίζει επίτηδες γύρω απο πιθανές ημερομηνίες ιώσεων 😏).
Εγώ καλά καλά δεν είχα δικό μου κινητό και ήξερα ότι η χρέωση για κλήσεις στην Ελλάδα ήταν αστρονομική (εκτός ΕΕ γαρ). Αποφάσισα λοιπόν να μην παίρνω τον παιδίατρο μας στην Αθήνα, αλλά να δοκιμάσω την τοπική σπεσιαλιτέ παιδιατρικής.
Πήρα συστάσεις για έναν γνωστό γιατρό παλαιάς κοπής. Δεν εντυπωσιάστηκα. Στεγαζόταν σε ένα κρύο κτίριο αισθητικής εξ-σοβιετ , και δεν με κέρδισε με τη βλοσυρή του φάτσα και τα λιγοστά αγγλικά του.
Θυμάμαι βέβαια οτι του μέτρησε τον οξυγόνο στους πνεύμονες -πράγμα που δεν μου το είχαν ξανακάνει Ελλάδα- αλλά για επανέλεγχο προτίμησα ένα άλλο ιατρείο, high-tech και highly recommended από γονείς συμμαθητών του Ηλία.
Η δεύτερη εμπειρία.
Το δεύτερο ήταν ένα σύγχρονο πολυιατρείο, αρκετά εντυπωσιακό από άποψη εγκαταστάσεων, με συμπαθητικό επίπεδο αγγλικών και αρκετά ψαρωτικό εξοπλισμό.
Εκεί η διάγνωση ήταν αρχή βρογχίτιδας οπότε μου έδωσαν αγωγή για νεφελοποιητή με κορτιζονούχα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα σε υγρή μορφή.
Πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς μέχρι τότε στην Ελλάδα η σύνηθης αγωγή ήταν 1. σταγόνες κορτιζόνης για την λαρυγγίτιδα και 2. εισπνεούμενο βρογχοδιασταλτικό με την “μασκούλα”, όπως τη λέει ο παιδίατρός μας.
Εκτός των άλλων, μου έκανε εντύπωση ότι:
1) έπαιρναν μικρή ποσότητα αίματος επιτόπου με ένα τσίμπημα στο δάχτυλο και έτρεχαν κάποιες βασικές αναλύσεις για να δουν εάν έχει φλεγμονή ή όχι (βάσει δείκτη CRP). Εάν ο δείκτης ήταν πάνω από Χ μονάδες, σήμαινε φλεγμονή και έδιναν αντιβίωση. Αν όχι, σήμαινε ότι ήταν ίωση και έπρεπε να περιμένουμε.
2) μου ζητούσαν να πηγαίνουμε σχεδόν κάθε 2 ή 3 μέρες για επανέλεγχο, μέχρι να τον ακροαστούν καθαρό. Κάθε φορά αναπροσαρμόζαν την αγωγή ή ξαναέκαναν ανάλυση αίματος για να βεβαιωθούν ότι δεν είχε δημιουργηθεί φλεγμόνη.
Μου άρεσε η διεξοδικότητά τους, ωστόσο επειδή ο Ηλίας συνέχιζε να αρρωσταίνει κάθε μήνα, και η αγωγή γινόταν όλο και πιο “ισχυρή”, μέχρι που φτάσαμε την αντιβίωση, αποφάσισα να ψαχτώ κι άλλο.
Κι έτσι κατέληξα στο αγαπημένο μου Doktorica Mica. 😍
H τρίτη και η καλύτερη!
Ένα ιατρείο που έχει όλα όσα ψάχνω και θα μου λείψει πολύ!
Γιατί μου αρέσει:
- Είναι 12 ώρες ανοιχτό καθημερινά, και αρκετές ώρες ΚΑΙ το Σαββατοκύριακο. Δεν αγχώνεσαι λοιπόν να στριμώξεις το ραντεβού μεταξύ των ντελικατέσσεν ωρών που συναντάμε συχνά στην Αθήνα, ούτε φοβάσαι μην προκύψει κάτι Σ/Κ και αναγκαστείς να τρέχεις στο νοσοκομείο.
- Το τρέχουν δυο εξαιρετικές παιδιάτροι, που μοιράζονται τις βάρδιες με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα διαθέσιμη μια γιατρός να δεις ή να μιλήσεις. Ωραίο το ατομικό τσαρδάκι του παιδιάτρου στην Ελλάδα, αλλά δεν προλαβαίνει ένας άνθρωπος για όλα, τέλος!
- Στη γραμματεία έχουν νοσοκόμες, όχι απλώς γραμματείς, που σημαίνει ότι μπορούν να σου απαντήσουν σε βασικά ερωτήματα όπως δοσολογίες, πρώτες βοήθειες κτλ. Δεν χρειάζεται να αφήσεις μύνημα να σε πάρει ο γιατρός, όταν και αν προλάβει (κι αν χάσεις την κλήση, φτου κι απ΄την αρχή η διαδικασία).
- Είναι κατά της υπερβολικής χρήσης φαρμάκων και ειδικά αντιβιοτικών, οπότε και ακολουθούν έναν πιο συντηρητικό και προσεκτικό δρόμο, με πολύ συχνούς επανελέγχους και με ένα σύστημα που μπορείς 24 ώρες το 24ωρο να είσαι σε επαφή μαζί τους.
- Όλες οι βασικές αναλύσεις αίματος γίνονται επιτόπου στο ιατρείο σε ειδικό χώρο. Δε χρεάζεται να τρέχεις σε εξωτερικά εργαστήρια. Υπάρχουν επίσης 2 ακόμη διαφορετικοί χώροι, ώστε κατά την αναμονή να μην έρχονται σε επαφή τα άρρωστα με τα υγιή παιδάκια για να μην κολλάνε.
- Όποτε κρίνουν οτι υπάρχει “σοβαρή” κατάσταση, καλούν εξωτερικούς συνεργάτες εξειδικευμένους στην πάθηση, για 2η γνώμη. Για παράδειγμα, έχουν φέρει την διευθύντρια του Πνευμονολογικού για να ακροαστεί την Έλενα 2 φορές προκειμένου να εξαλείψουν την πιθανότητα πνευμονίας. Θα ήταν χρήσιμο κάτι τέτοιο στην Ελλάδα της ξερολίασης και της τηλεφωνικής διάγνωσης (με κληρονομικό όπως φαίνεται χάρισμα😤).
- Έχει ένα χαρούμενο, ζεστό και φιλικό προς το παιδιά περιβάλλον, γεμάτο παιχνίδια, ενυδρείο και πολύχρωμα καλύμματα που θυμίζουν περισσότερο παιδικό δωμάτιο παρά ιατρείο. Ακούγεται ίσως ασήμαντο, αλλά δεν είναι. Όλα έχουν την σημασία τους.
Αυτά λοιπόν.
Δυστυχώς όπως βλέπεις το έχω “μελετήσει” πολύ το θέμα. Μακάρι να μην χρειαζόταν, ούτε να τα επισκεφθώ, ούτε να με απασχολήσουν τόσο πολύ όλα αυτά τα “ιατρικά”, αλλά τι να κάνουμε. Να’ναι καλά τα παιδάκια μου, ταλαιπωρούνται συχνά πυκνά. Και μαζί ταλαιπωρούμαστε κι εμείς φυσικά.
Και που΄σαι, αν σε ενδιαφέρει να μάθεις τι θέλω να ακούσω όταν αρρωσταίνει το παιδί μου πάτα εδώ ☺️.
ΥΓ. Κάπου στους 15 επανελέγχους να πω την αμαρτία μου κουράζομαι κι εγώ, και αρχίζει η καχυποψία για το κίνητρο πίσω από την τοοοοόση διεξοδικότητα πχια, αλλά να’ναι καλά η ασφάλεια που καλύπτει τα πάντα εδώ. 😁👸🏼👑
Εξαιρετικό Πριγκηπέσσα!!!!! Γραφε μας κι άλλα τέτοια σε παρακαλώ!!!
🙂 Αγνή μου Αλίκη..χαίρομαι που το βρήκες ενδιαφέρον. Να πω την αμάρτια μου όταν το έγραφα αναρωτιόμουν “ποιον ενδιαφέρει τώρα αυτό”;; Από την άλλη αισθάνθηκα ότι έχουμε πραγματικα να “πάρουμε” κάτι από αυτό το παράδειγμα. Μακάρι οι παιδίατροι το μέλλοντος να σκέφτονται πιο συνεργατικά και πιο “πελατο”-κεντρικά 🙂 Τα δικά σου ωραία πότε θα τα συγκεντρώσεις σε ένα ωραίο site ή ακόμη καλύτερα σε ένα βιβλίο???
Δεν κρύβω την έκπληξή μου που υπάρχει τέτοιο οργανωμένο ιατρικό κέντρο στα Βαλκάνια που τόσο υποτιμούμε!
Καταλαβαίνω την ανάγκη για όλα αυτά Χριστίνα, διότι κι οι δικές μου από αναπνευστικά άλλο τίποτα και η παιδίατρος μάς βλέπει πιο συχνά κι απ’ τη γιαγιά! Πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίασή σου! Καταλαβαίνω γιατί θα σου λείψει κάτι τέτοιο!
Μαριώ μου ναι, κι εγώ ακριβώς την ίδια έκπληξη ένιωσα, και αισθάνθηκα ότι πρέπει να γράψω γι’αυτό κάποια στιγμή. Διάβαζα και το άρθρο σου για τα 5 κριτήρια επιλογής παιδιάτρου και σκεφτόμουν, να και της Μαρίας θα της άρεσε το Doktorica Mica 🙂 Και όντως νιώθουμε λίγο σαν να πηγαίνουμε στη γιαγιά μας ώρες ώρες χαχαχα, τόση οικειότητα 😉 Αχρείαστοι να΄ναι οι γιατροί, αλλά οφείλουν να σκέφτονται πιο πολύ τους ασθενείς νομίζω. (παρεπιπτόντως θέλω τα στοιχεία της δικιάς σου γιατι μου ακούστηκε καλη περίπτωση 🙂 )