To NikiChallenge #1 – δλδ το Challenge της Μάνας τη Νίκης, όταν η Νίκη πήρε το δίπλωμα οδήγησης – το είδαμε, πάει.
Έγινε παγκόσμια επιτυχία.
Τώρα, θα σε πάω λίγο πίσω… 18 χρόνια για την ακρίβεια. Όταν η μάνα της Νίκης βρισκόταν στο τιμόνι, και το Νικάκι έσκουζε στο καθισματάκι αυτοκινήτου.
Δεν ξέρω αν ήσουν από τις “τυχερές” μανούλες, που τα μωρά τους μισούσαν το καθισματάκι και πλαντάζαν καθ’oδόν. Εγώ παντως, με την Έλενα ειδικά, έχω περάσει άπειρες ώρες κοιτώντας προς τα πίσω (ενώ δεν θα έπρεπε), άπειρα λεφτά για καινούρια παιχνίδια ώστε να την κρατήσω απασχολημένη σε ταξίδια, άπειρη ενέργεια τραγουδώντας, χορεύοντας, χτυπώντας απεγνωσμένα με τα χέρια τον ουρανό του αυτοκινήτου και το τζάμι για να την ηρεμήσω.
Επίσης έχουμε κάνει αμέτρητες στάσεις για να θηλάσουμε, για να πιεί νερό, για να πάρει άερα να χαλαρώσει λίγο κοκ.
Και είχαμε και το θράσσος να κάνουμε roadtrip στην Κροατία τον Μάϊο τρομάρα μας!!! (πήγε ανέλπιστα καλά σημειωτέον)
Κάθε ταξίδι και ένα βάσανο, μέχρι περιπου τους 20 μήνες.. εκεί άρχισε να χαλαρώνει.
Ακόμη και τώρα βέβαια, 27 μηνών, και μετά τη μισή ώρα αρχίζει η γκρίνια και τα “μαμααα αγκα-ι-τσαααα” και τα “φτάνουμεε;;;;”.
🙂
Κουράγιο αδέρφια. Που θα πάει, θα μεγαλώσουν και θα μας πηγαίνουν εκείνα βόλτα, μουχαχαχα.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Χριστίνα.
ΥΓ. Αν θες να λαμβάνεις απευθείας στο inbox σου τα βιντεάκια μου φρέσκα φρέσκα από τον φούρνο,