Εδώ νταντά, εκεί νταντά, που’ναι η νταντά;

Το να βρεις νταντά είναι πάντα ένα δύσκολο και ψυχοφθόρο σπόρ. Αν το έχεις περάσει, το ξέρεις πολύ καλά!

Θυμάμαι πριν 5 χρόνια που επέστρεψα στο γραφείο, τι κλάμα είχα ρίξει που είχα αφήσει τον Ηλία σε ξένα χέρια, και μάλιστα αμφιβόλου… ποιότητας.

Τρεις νταντάδες αλλάξαμε μέχρι να βρούμε την αγία “Νενή” μας, που έμεινε μαζί μας σχεδόν 3 χρόνια… Και που της χρωστάω λιγότερες άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου σήμερα :).  

Θέλω την παλιά μας την νταντά
Η αγία “Νενή” μάς στα 3α γεννέθλια του Λίακου

Αλλά σε αυτό θα επανέλθω άλλη φορά. 

Τώρα θέλω να εστιάσω στο πως είναι να ψάχνεις νταντά σε μια ξένη χώρα.

Ψάχνοντας νταντά σε ξένη χώρα.

Ε, έχει μια παραπάνω.. “χάρη” όπως και να το κάνεις.  Ειδικά, σε μια χώρα όπως αυτή, με απειροελάχιστη διεθνή κοινότητα και με μια χούφτα κατοίκους που α) δεν πολυ-μιλάνε αγγλικά, β) έχουν δημοσιοΰπαλληλική νοοτροπία, και γ) δεν το έχουν στην κουλτούρα τους το babysitting ως απασχόληση, αφού όλα τα παιδιά εδώ μεγαλώνουν με παπουδογιαγιάδες.

Άρα συστάσεις, βιογραφικά κτλ τα ξεχνάς. Επίσης, δεν έχεις και τη μανούλα, την αδερφούλα, τη θειούλα, κάποιον δικό σου τέλος πάντων να πεταχτεί να δει τι παίζει.

Κι ενώ στην αρχή δεν με απασχόλησε το θέμα, με την εγκυμοσύνη μου και τις επιπλοκές αυτής, αναγκάστηκα να μπω και πάλι στον χορό του nanny hunting, a’ la Montenegro.

Ρώτησα γνωστούς (όσους μπορεί να έχεις τον πρώτο χρόνο σε μια νέα χώρα), απευθύνθηκα στην Ελληνική πρεσβεία και στο σχολείο του γιού μου, και παρέλασαν ουκ ολίγες μέχρι να βρεθεί η “σωστή”.

Νεαρές κοπελίτσες, άσχετες με το σπορ, που καθόντουσαν στην άκρη του καναπέ, και περίμεναν το παιδί να πάει σε αυτές, να της παρακαλέσει να παίξουν! Τροφαντές κυριούλες που στην πρώτη τους επίσκεψη στο σπίτι άρπαζαν τον Ηλία, τον τσιμπούσαν, του έδιναν σβουρηχτά, σαλιάρικα φιλιά και του γλυκομιλούσαν σε άπταιστα Μαυροβουνέζικα (η καλυτερη του!). Μέχρι και Ελληνίδα βρήκα, σαν από μηχανής Θεό, που του έκανε μαθήματα αγγλικών, και ο Ηλίας την λάτρεψε, αλλά μας άφησε σύξυλους εν μια νυκτί, μετά από περίπου 3 μήνες.

Βρίσκοντας τη νταντά!

(Σαμπάνιες, χειροκροτήματα, κωλοτούμπες και ζητωκραυγασμοί)

Τελικά, λίγο πριν την άφιξη της Έλενας, σταθήκαμε τυχεροί. Βρήκαμε μια κοπέλα με σχετική εμπειρία που μιλούσε όχι μόνο Αγγλικά αλλά και λίγα Ελληνικά (κουφό;!).

Ήταν μια μεγάλη ανάσα για μένα. Μπόρεσα επιτέλους να βγω λίγο έξω από το σπίτι και να ασχοληθώ με μένα… Λίγο γυμναστήριο, λίγο σεμινάριο εικονογράφησης εξ αποστάσεως,  λίγο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, κοκ. Ήμουν πολύ ευγνώμων για όλα αυτά.

Πέρα από τα πρακτικά όμως, όταν είσαι μακρία απ´το σπίτι σου, με 2 μικρά παιδιά και έναν σύζυγο που δουλεύει 12ωρα και ταξιδεύει συχνά, το να βρεις έναν άνθρωπο αξιόπιστο είναι τεράστια ψυχολογική ανακούφιση.

Γίνεται “δικός” σου, η οικογένειά σου -και ενίοτε, οι φίλοι που σου λείπουν.

Καμία φορά είναι το μόνο ενήλικο άτομο στο οποίο θα μιλήσεις face to face  για μέρες!

Μετά από αξημέρωτα, εμπύρετα βράδια, μετά από ολονύκτιους μαραθώνιους  στον νεφελοποιητή, ή πάνω στην κρίση της λαρρυγίτιδας (που η σιχαμένη ορκίζομαι χτυπάει πάντα βράδια με βροχή και χωρίς τον άντρα μου εδώ), ξέρεις οτι υπάρχει κάποιος «ακόμη» εκεί έξω για σενα.

Να του τηλεφωνήσεις… Να σας τσεκάρει το πρωί…

Να σας φροντίσει όταν εσύ αρρωστήσεις κ δεν μπορείς να φροντίσεις τους υπόλοιπους..

Να μεταφράσει τις οδηγίες του παιδίατρου…

Να προσέξει το μεγάλο σου παιδί αν πρέπει να τρέξεις νοσοκομείο γιατί το μωρό έπεσε απ´την κούνια (λέμε τωρα).

Να είναι εκεί για εσένα και την οικογένεια σου. Το έχεις τρομερή ανάγκη!

Χάνοντας την νταντά…

(Κλάματα, οδυρμός, γιουχαΐσματα και λειτανίες)

Δυστυχώς, φέτος τα Χριστούγεννα στερέψαμε απο τύχη.

Κατά τη διάρκεια των “φανταστικών” διακοπών μας στην Ελλάδα (που τις περάσαμε κατά βάση σε νοσοκομεία και ιατρεία), έλαβα μήνυμα στο Viber απο την επί 1,5 χρόνο νταντά μας, ότι δε θα δουλεύει πια για εμάς. Έτσι, απλά. Έτσι, ξαφνικά! 

Όχι, δεν της κρατάω κακία. Δε βαριέσαι. Αγάπη μόνο. 🙄

Η νταντά μας άφησε
Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πρώην νταντά μας είναι τυχαία (και αρκετά απίθανη, καθώς το σκίτσο έγινε πριν λυθεί το χέρι)

Κι έτσι λοιπόν, ενώ μετρούσα τις μέρες αντίστροφα όσο περνούσαμε στην Ελλάδα τις διάφορες περιπέτειες υγείας και όχι μόνο…

Κι ενώ αδημονούσα να βάλω μπρος την “κανονική” μου ζωή – αυτή στην οποία π.χ. επιλέγω ΤΙ να φάω και ΤΙ ΩΡΑ να το φάω, που πάω τουαλέτα την στιγμή που το χρειάζομαι και όχι ΜΙΑ ΜΕΡΑ μετά, που τα ρούχα μου μένουν καθαρά επί 2 ολόκληρες ώρες…

Κι ενώ ανυπομονούσα να επιστρέψουμε στο “καταφυγιό” μας, να ηρεμήσουμε…

… Η ζωή η ατιμούτσικη είχε άλλα πλάνα!

Αντ’αυτού, αυτή την στιγμή που σου γράφω, είμαι αγκαλία με ένα κουτί χαρτομάντηλα λόγω συναχιού και γύρω μου έχω:

  • Έναν σύζυγο που χρήζει ελαφράς μετεγχειρητικής φροντίδας.
  • 2 παιδιά άρρωστα.
  • Ένα καλάθι απλύτων γεμάτο μέχρι το ταβάνι, κι ένα σπίτι χάος γενικά.
  • Ένα κεφάλι καζάνι (και άλουστο!)

Όταν σε αφήνει η νταντά απροειδοποίητα

Η ελπίδα για νταντά πεθαίνει τελευταία…

Αυτές οι μέρες έιναι δύσκολες. Τον λιγοστό χρόνο που η μικρή κοιμάται, αντί να πιω έναν καφέ σαν άνθρωπος να ξυπνήσω, ή έστω να κάνω ένα μπάνιο, τον αφιερώνω στο να ψάχνω νέες νταντάδες.

Νιώθω πολύ τυχερή και μόνο που μπορώ να ξαναζητάω βοήθεια.

Ωστόσο είμαι και πολύ απογοητευμένη με το timing και με τον τρόπο που μας άφησε η παλιά μας νταντά.

Γενικά, αυτοί οι βίαιοι αποχωρισμοί – νταντάδες, συμμαθητές, δάσκαλοι- είναι ένα κομμάτι της expat ζωής που έχω την αίσθηση οτι πάντα θα με πληγώνει – και κάτι μου λέει ότι θα γίνει ξεχωριστό ποστ γι’αυτό. 😉

Ήταν ανάγκη να είμαι Ιχθύς και ευαίσθητη, το στέμμα μου μέσα;;;  😓 🧜‍♀️👸😇

3 Shares

3 σχόλια στο “Εδώ νταντά, εκεί νταντά, που’ναι η νταντά;”

  1. Δύσκολη η επιλογή νταντάς και δύσκολος και ο αποχωρισμός του παδιού σου αφήνοντας το στα ξένα χέρια. Το έχω περάσει και μάλιστα με ενα πολύ μωρό σε νιώθω

    1. Ετσι είναι Δεσποινα, με πολυ μωρα το αισθημα ευθυνης ειναι ακομη πιο μεγαλο! Και οι ενοχες! Ειδικα στο πρωτο, πεθαινα απο τις τυψεις- δεν βοηθουσε που ελειπα παραλληλα και 11-12 ωρες απο το σπιτι. Γίαυτο ειναι τοσο σημαντικο να εισαι οσο πιο βεβαιος γινεται οτι το ατομο που επελεξες ειναι καταλληλο για τη δουλεια και αξιοπιστο! Θα ξαναγραψω γίαυτο το θεμα νομιζω 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *