Η συγκοίμηση άργησε 4 χρόνια…

Η’ αλλιώς, τη μέρα που τα γράψαμε όλα στα πα….λιά μας τα παπούτσια! (νόμιζες ότι θα γράψω στα π@π@ρια μας, έτσι δεν είναι;;; Δεν βρίζω αφού βρε 😜)

Μας πήρε 4 χρόνια να καταλάβουμε ότι η συγκοίμηση είναι κάτι που μας ταιριάζει οικογενειακώς, αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ!
People image created by Teksomolika – Freepik.com

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Η συγκοίμηση άργησε 4 χρόνια…”

Και 1, και 2, και κανένα, και 4 παιδιά….

Γραμμένο για το Doctoranytime, αυτή τη φορά μέρα, και δίχως σταγόνα αλκοόλ. 

Εκτός από τους βιολογικούς περιορισμούς, δεν θα έπρεπε τίποτα να υπαγορεύει σε μια γυναίκα το πότε, το αν και το πόσα παιδιά θα 'ΕΠΡΕΠΕ' να αποκτήσει! Η ισορροπία και η ολοκλήρωση έρχεται μέσα από δαιδαλώδεις δρόμους αυτογνωσίας, δοκιμής και λάθους. Ξεκινάει από την ώρα που γεννιόμαστε, και δεν σταματάει ποτέ. Άσχετα με το αν κάνουμε ή όχι παιδιά.

Το προηγούμενο μου κείμενο κατέληγε ότι αξίζει να κάνεις δεύτερο παιδί. Υπονοούσε μάλιστα, ότι μπορεί και να αξίζει να κάνεις και τρίτο. Αλλά αν το πρόσεξες, επουδενί δεν έλεγε ότι πρέπει να κάνεις δεύτερο ή τρίτο. Και όχι τυχαία.

Αν με παρακολουθείς από την αρχή, ίσως θυμάσαι πως υπερασπιζόμουν το αναφαίρετο δικαίωμα μιας γυναίκας να μη θέλει να κάνει κανένα παιδί. Διότι αν ένα πράγμα σιχαίνομαι είναι ο φασισμός, οποιαδήποτε μορφής.

Δεν αντέχω τις “απόλυτες” δηλώσεις και τα τσιτάτα τύπου “με ένα παιδί ολοκληρώνεσαι ως γυναίκα” ή “με δυο παιδιά έρχεται η ισορροπία” ή “μάλλον όχι, όχι, στο τρίτο παιδί έρχεται ισορροπία” ή “όοχι, όχι, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις και ένα αγόρι και ένα κορίτσι για να έρθει η ισορροπία!”. Συνεχίστε την ανάγνωση του “Και 1, και 2, και κανένα, και 4 παιδιά….”