Και τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Γεννηθήκαμε και οι δυο στο χάραμα της -τελευταίας ίσως -αγνής και ανόθευτης δεκαετίας, του 80. Εκείνη στο ηλιόλουστο Ηράκλειο Κρήτης, εγώ σε ορεινό προάστιο της Αθήνας.
Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα η «μοίρα» την έφερε μπροστά μου, να διασχίζει την Εγνατία οδό στη Θεσσαλονίκη, με αέρα Μιλάνου, κορμί γαζέλας, και μπότες Tsakiris Mallas. Ακόμη θυμάμαι να σκέφτομαι πόσο εντυπωσιακή μου είχε φανεί αυτή η λυγερόκορμη μελαχρινή κοπέλα. Συνεχίστε την ανάγνωση του “Πάσχα 2018: Τίποτα δεν έχει αλλάξει…”