Πάμε…ποιήμα!
Ξέρεις ότι είσαι μάνα μικρών παιδιών όταν…
Όλο το Σ/Κ δεν έχεις πιει καφέ ζεστό,
και ότι έχεις φάει είναι στο πεταχτό.
Ωδή στον Ύπνο
Με αγάπη προς όλες τις υπνοκαμμένες μάνες του κόσμου τούτου ! Πάμε… ποιήμα…
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ
Παλιέ, αγαπημένε μου εραστή… Ύπνε…Τι κάνεις, πως περνάς;
Θυμάσαι που κάποτε ξαπλώναμε μαζί και μου λεγες πως μ’αγαπας;
Που να’σαι τώρα, που γυρνάς; Σε ποια χαρίζεις τα φιλιά σου;
Την πλάτη σου μη μου γυρνάς. Είμαι η Χριστίνα, η αγάπη η παλιά σου.
Ξέρω πως κάποτε σε είχα δεδομένο, δεν σε εκτίμησα όσο σου αξίζει.
Τώρα νιώθω παντού το σώμα πονεμένο. Πες, μια νύχτα μαζί σου πόσο κοστίζει;
Πληρώνω όσο όσο, έστω για 5 ωρίτσες σερί στα χέρια σου να ξαναπέσω.
Μη νομίζεις ωστόσο, χαρούμενη θα είμαι και 3 ώρες να σ’εχω αν μπορέσω.
Σε εκλιπαρώ, γύρνα κοντά μου, και θα σ’έχω κορώνα στο κεφάλι πασά μου.
Και μια και θα’σαι εδώ, να χαρείς, σε παρακαλώ κάνε κάτι και με τα παιδιά μου!
Κάνε τους μάγια, κάνε τους χάδια, κάνε τους εκπαίδευση ύπνου εν’ανάγκη.
Κάνε οτι θες, άρκεί να μ’αφήσουν να κλείσω το ρημάδι το μάτι για ένα βράδυ.
Θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω καλέ μου, μέχρι τα βαθιά μου γεράματα.
Μην αργήσεις πολύ, γιατί το μυαλό είναι ήδη πουρές και η μούρη μου για κλάματα.
Μου λείπεις.
Σ’αγαπώ!
Δική σου για πάντα,
Χριστίνα
