Μια φορά κι έναν καιρό ήμασταν εγώ και ο άντρας μου. Ταξιδεύαμε πολύ, δουλεύαμε σαν τρελοί, κάναμε τα χόμπι μας, τις κοινωνικές μας εξόδους και γυρνούσαμε αργά το βράδυ στο σπίτι. Τουρίστες.
Μετά ήρθαν τα μπισμπιρίκια μας. Και κοπήκαν τα πολλά πολλά 🙂
Για μένα έχω μιλήσει αρκετά νομίζω.
Καιρός να παρουσιαστούν και τα υπόλοιπα μέλη της πριγκιπικής οικογένειας.
Ο Πρίγκηπας
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι! Δεν είμαι πρίγκηπας. Είμαι βασιλιάς, και η γυναίκα μου κανονικά είναι βασίλισσα, όχι πριγκίπισσα. Αλλά ο γιατρός έχει πει να μην την στενοχωρούμε και να της λέμε πάντα “ναι”, οπότε την αφήνω να πιστεύει ότι θέλει.
Με λένε Παναγιώτη και με φωνάζουν Πάνο, Πητ ή Πήτερ (μεγάλη ιστορία). Πριν 15 χρόνια έπεσε στα δίχτυα μου ένα ψαράκι, ονόματι Χριστίνα. Για την ακρίβεια την πρωτη φορά μου ξεγλίστρησε, μετά από 4 χρόνια όμως την έπιασα για τα καλά. Και τι ψαριά ήταν αυτή! Κελεπούρι! Τζακ πότ!!!
Η γκρίνια της μπορεί να ραγίσει ακόμη κι έναν βράχο σαν κι εμένα. Η αφηρημάδα της μνημειώδης, έχει αφήσει ιστορία από όπου έχει περάσει. Η ανυπομονησία της ξεπερνάει κι αυτή του 6χρονου γιου της. Τα mood swings της συναγωνίζονται κι αυτά της 2χρονης κόρης της.
Αποστολή μου: να βρίσκω συνεχώς τα κλειδιά της ή το κινητό της (ή και τα δύο) και να την κρατάω ικανοποιημένη – πράγμα αδύνατο!
Για να είμαι όμως δίκαιος, δε βαριέμαι ποτέ μαζί της.
Πως να βαρεθείς όταν είσαι παντρεμένος με ένα τρενάκι του λούνα πάρκ;
Το Πριγκιπόπουλο
Γεια σας! Με λένε Ηλία και είμαι 7 χρονών. Καμιά φορά νιώθω 77, αλλά η μαμά και ο μπαμπάς δεν το καταλαβαίνουν. Ποτέ δεν με καταλάβαιναν…
Γεννήθηκα φυσιολογικά σχετικά εύκολα αν και ζύγιζα 4 ολόκληρα κιλά. Η μαμά μου με έλεγε Benjamin Button γιατί λέει έμοιαζα σα γεράκος εγκλωβισμένος σε σώμα μωρού.
Τις πρώτες 12 ώρες δεν ήθελα να βάλω ούτε μια γουλιά γάλα στο στόμα μου. Ανησύχησαν οι γιατροί, ανησύχησε και η μάνα μου, αλλά τελικά όλα εντάξει. Το πήρα το κολάι και του δωσα και κατάλαβε. 6 μηνών και ζύγιζα 10 ολόκληρα κιλά!
Βέβαια, όταν δεν έτρωγα, έκλαιγα. Έκλαιγα όταν με έβαζαν για ύπνο, έκλαιγα όταν με έβαζαν στο ριλάξ, έκλαιγα όταν με έβαζαν στο καρότσι για βόλτα… Οι φίλες της μαμάς μου ερχόντουσαν για επίσκεψη και θυμάμαι είχαν όλες μια «λύση» να προτείνουν. «Δοκίμασες να του βάλεις πιπίλα;» έλεγε η μια. «Δοκίμασες το ριλάξ;» έλεγε η άλλη. «Δοκίμασες να κουνήσεις το καρότσι;» ρωτούσε η τρίτη.
Και δύσπιστες όπως ήταν όταν η μαμά μου τους εξηγούσε ότι τίποτα δεν λειτουργούσε στην περίπτωσή μου, άρχιζαν οι ίδιες τις απέλπιδες προσπάθειες, ώσπου όλες, ανεξαιρέτως, μετά από 20 λεπτά σήκωναν τα χέρια ψηλά και με παρέδιδαν πίσω στη μαμά μου με ένα ύφος αγανάκτησης, αλλά και οίκτου.
Θυμάμαι όλοι με έλεγαν «γκρινιάρη», «απαιτητικό» και άλλα τέτοια κοσμητικά επίθετα. Απαράδεκτο! Νόμιζαν πως επειδή ήμουν μικρός δεν καταλάβαινα, αλλά να ξέρετε όλα τα καταλαβαίνουμε εμείς τα μικρά. Από πολύ μικρά!
Πιο παλιά σιχαινόμουν τους γιακάδες, τα τζην παντελόνια, τα κουμπιά, τις κουκούλες, τις τσέπες, τα φερμουάρ, τα γάντια, τα σκουφιά και άλλα πολλά. Για να μην πω φυσικά για τις αποκριάτικες στολές! Έβλεπα στα μασκέ πάρτυ παιδάκια με ολόκληρες αρκούδες πάνω τους και πάθαινα θερμοπληξία για λογαριασμό τους.
Τώρα όμως μεγάλωσα. Ωρίμασα. Βάζω και ζελέ που και που, φοράω και πουκαμισάκια, αμέ!
Εντάξει, ακόμα “αηδιάζομαι” καμιά φορά με τις σταγόνες του νερού, στο ίδιο μου το ποτήρι, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι δεν είναι;
Εκτός απο τη μαμά μου. Αυτή είναι τέλεια! 🙂
ΥΓ.: Για τις εκπληκτικές ζωγραφικές μου ικανότητες δε θα σας πω τίποτα, δε μ’αρέσει να περιαυτολογώ… Μπορείτε όμως αν θέλετε να τις δείτε μόνοι σας η μαμα μου σκοπεύει να τις μοστράρει εδώ.
Η Πριγκιποπούλα
Γεια και απο μένα, το στερνοπούλι! Είμαι η Έλενα και είμαι σχεδόν 18μηνών (edit: σήμερα σχεδόν 3 ετών, πολλά από τα παρακάτω ωστόσο ισχύουν ακόμη!).
Δεν είμαι και πολύ σίγουρη οτι ο τίτλος Πριγκιποπούλα στέκει, εφόσον η μάνα μου αποφάσισε οτι είναι η ίδια Πριγκιπέσσα, αλλά ο μπαμπάς μου έχει πει οτι ο γιατρός είπε να μην της χαλάμε χατίρι, οπότε δεν το σκαλίζω.
Εγώ, που λέτε, είμαι μεγάλη μουσίτσα. Περπατάω και πέφτω κάθε τρεις και λίγο, στριγγλίζω απο χαρά, αλλά και απο νεύρα όταν δεν θέλω να μου αλλάξουν πάνα, ή να μου κόψουν νύχια (ποτέ δεν θέλω να μου κόψουν νύχια), ΑΛΛΑ διαθέτω ακαταμάχητο χαμόγελο και έτσι μπορώ και την σκαπουλάρω πάντα.
Ενώ τους θυμώνω και αγριεύουν, εγώ τους σκάω το λαμπερό μου χαμόγελο, κάνω και ένα σκέρτσο με το κεφάλι στο πλάι, τραβάω λίγο και το φουστάνι μου καθώς σταυρώνω τα ποδαράκια μου τα αφράτα, και στο τέλος καταλήγουν να μου κάνουν και γούτσου γούτσου από πάνω.
Γενικά, τους “έχω”. Είμαι και τυχερή βεβαια, γιατί τους είχε “στρώσει” καλά ο αδερφούλης μου πριν έρθω εγώ, οπότε τώρα τους βλέπω χαλαρούς.
Εγώ γεννήθηκα με καισαρική. Ναι, γιατί ήμουν περήφανη και αγύριστο κεφάλι, μέχρι την τελευταία στιγμή όρθια. Δεν φταίω εγώ όμως, είχα ρίξει στο λαιμό μου πρόχειρο ότι αξεσουάρ βρήκα εκεί γύρω μου, έναν “ομφάλιο λώρο” μου είπαν, ε και με εμπόδιζε απο το να γυρίσω τούμπα. Τι ρεφλεξολογίες, τι βελονισμούς, τι ασκήσεις ειδικές έκανε η μάμα μου. Τιιιιίποτα εγώ. Κιοιυρία! Γιατί να ζοριστώ να βγω απο κάτω δηλαδή, δεν κατάλαβα; Έχετε δει πόσο στενά είναι;;; Jesus!
Απορώ πως το έκανε αυτό ο αδερφός μου που ήταν και γίγαντας. Μάλλον είναι λίγο κορόιδο, απ’ότι έχω καταλάβει, γιατί άφησε και 12 ολόκληρες ώρες το στήθος της μαμάς μου δίχως να θηλάσει οταν βγήκε. Χα χα χα!! Άκου πράγματα! Εγώ το έπιασα το πρώτο νανοσεκόντ και έκτοτε δεν το έχω αφήσει!
Τώρα χάρηκα, γιατί έμαθα να το φωνάζω κιόλας. Οπότε δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δήθεν τάχα δεν κατάλαβε. Αφού ουρλιάζω ξεκάθαρα “ΜΠΥΖΙΙΙΙΙΙ” και της κατεβάζω την μπλούζα.. πιάνει 9 στις 10.
Κάτι μου λέει όμως ότι σχεδιάζει να μου το κόψει σε λίγους μήνες. Την ακούω που μουρμουράει κάτι “Έλενα, τώρα μεγάλωσες, σιγά σιγά να το μειώσουμε μπας και κοιμηθούμε το βράδυ” μπλα μπλα μπλα. Χα! Κούνια που την κούναγε.. Σιγά μην τα καταφέρει, αφού βγάζω καντήλες στο κανονικό γάλα 😉
Και να μου το κόψει, άλλωστε, εγώ δεν σκοπέυω να κοιμηθώ σερί πριν τα 3-4. Α, σ’αυτό ακολουθώ πιστά τα χνάρια του αδερφού μου, αφήστε τη εκείνη να ελπίζει οτι θα κοιμηθώ νωρίτερα.
Βάζουμε και στοίχημα αν θέλετε!
Μείνετε εδώ συντονισμένοι και θα σας λέω τα νέα μου. <3
