Κατηγορία: Τι σκέφτομαι;

Για εμένα, ήταν κάτι το μαγικό θα πω ☺️.

Πόσο θα ήθελα να ήσασταν όλες και όλοι εκεί. Τόσο συναίσθημα που κυκλοφόρησε στην αίθουσα, που πραγματικά δεν το περίμενα ποτέ!!! 🙏

Για τη Μαρία, τη Κόκκινη Καμέλια που ήρθε με τον άντρα της αυθημερόν από το Κιλκίς, και φυσικά τα είπε καλύτερα απ’ότι θα μπορούσα εγώ ποτέ να τα πω, δεν έχω λόγια. 🤭

Αλλά και για ΟΛΕΣ και όλους όσους παρευρέθηκαν… δεν έχω λόγια. 🥰

Τόση αγάπη, τόση χαρά, τόση διάθεση για συν-κίνηση… τι να πω, νιώθω απέραντα τυχερή.

Από τον ενθουσιασμό εγώ ξέχασα τα μισά από όλα όσα ήθελα να πω, αλλά δεν πειράζει 🙂. Εύχομαι την επόμενη φορά.

Σημασία έχει που το καταυχαριστηθήκαμε!!!

Φορέσαμε τα στέμματα μας, κλάψαμε, συγκινηθήκαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε...

Ακολουθεί οπτικοακουστικό υλικό που με τη βοήθεια των σουπερ φανταστικών φιλενάδων μου και του άντρα μου κατάφερα να συγκεντρώσω!

Καταρχάς, σκέφτηκα να κάνουμε ένα live για να το μοιραστούμε και με όσους δεν κατάφεραν να είναι εκεί.. Δεν κατάφερα να βρω τρόπο να το παίξω και στο Facebook 😓, μονο στο Instagram,  το βάζω κι εδώ μήπως και παίζει έτσι;;; ( 😇)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Η Πριγκιπέσσα Των Βαλκανίων (@iprigipessa)

Έπειτα το παρακάτω βίντεο το έφτιαξε για εμένα η εκπληκτική καλλιτέχνιδα και πλέον φίλη Αγγελική Βούρτση! 🤩

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Η Πριγκιπέσσα Των Βαλκανίων (@iprigipessa)

Και πολλές πολλές φωτός, που αναγκάζομαι να περιορίσω σε αυτές για ευνόητους λόγους:

(με την Κάκια Ξύδη που με προλόγισε με λόγια καρδιάς ,από τον εκδοτικό οίκο Ανεμολόγιο 😍)

 

(με τη μαμά μου και την αδερφούλα μου!)

 

(με την μανταζεράρα μου που σου έχω ξαναπει, Αρετή!)

 

(Με την “brand ambassador” Βάσω και την Πηνελοπάρα που μια μέρα θα βγάλει πιστεύω βιβλίο αριστούργημα!)

 (με την Τάτι μου, την Παυλίνα μου, τη Ζαννέτα μου, τη Μαρία μου, τη Σταυρούλα μου και πολλές φανταστικές φίλες από …παντού!)

 (…που γέμισαν τον χώρο με αγάπη, χαμόγελα, δάκρυα και στέμματα!) 

(και κάπως έτσι κατέληξε η βραδιά αρκετές ώρες αργότερα για την πριγκιπέσσα μας 😂).

Έτσι που λες! Εξωσωματική εμπειρία. Μου πήρε μια μέρα να “κατέβω” από τα σύννεφα.

Και φυσικά αμέσως μετά… τι κάναμε;;;

Αρρωστήσαμεεεεε! 😏😅🥶😩

Τα παιδάκια μου περίμεναν μέχρι Δεύτερα ξημερώματα, και κόλλησαν κι αυτά όπως η μισή τους τάξη. Τώρα μένει να δω αν θα είμαι ακόμη όρθια για την δεύτερη παρουσίαση, κοντά στα μέρη που γεννήθηκα! 🥰🤞

Πολλή προσμονή, χαρά και ανυπομονησία.

Για το ’23, εύχομαι να καταφέρω να πάω με το βιβλίο μου, το “μαγικό χαλί” μου, σε πολλές γωνίες της Ελλάδος. Να δω από κοντά και να σφιχταγκαλιάσω τις τόσες ψυχάρες που με έχουν στηρίξει, εμπιστευτεί, αγκαλιάσει, και βοηθήσει όσο δεν έχουν ακόμη καταλάβει!

Με πολλή αγάπη και αγωνιστικούς χαιρετισμούς 💕

Χριστίνα 👸

ΥΓ1. Κουράγιο και δύναμη για όσα συμβαίνουν μέσα στο σπίτι με τις ιώσεις αλλά και  “εκεί ‘εξω”. Από τα πολύ περαστικά μέχρι τα πολύ οριστικά, τραγικά, ασύλληπτα και αμετάκλητα. 💔 Δεν έχω λόγια παρηγοριάς. Ώρες ώρες μου φαίνεται ανούσιο όλο αυτό με το βιβλίο, η χαρά μου, το να μοιράζομαι “χρυσές” στιγμές, σε μια τόσο παγωμένη στιγμή της κοινωνίας μας. Θυμάμαι καλά πόσες φορές καθόμουν Πέμπτη βράδυ να γράψω το newsletter και να μη βγαίνουν οι λέξεις από αυτή την παγωμάρα. Και τον πόνο. Θυμάμαι να σε προτρέπω να βρεις το “αντιδοτό” σου (κεφ. 17, σελ. 97!), ο,τιδήποτε μπορεί να σε κάνει να μη χάσεις το κουράγιο σου και τη δύναμη να συνεχίζεις για το καλύτερο, με τον τρόπο που ξέρεις και μπορείς. Σου στέλνω μόνο μια νοερή, σφιχτή αγκαλιά να ζεσταθεί το μέσα μας. ❤️‍🔥 Κράτα το φως σου ζωντανό, να νικηθεί το σκότος 🙏.Δεν έχω άλλα λόγια, πραγματικά.

ΥΓ2. Αν θες να παραγγείλεις το βιβλίο μου, εκτός από το link του εκδοτικού, μπορείς να το βρεις σε όλα τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σου. Ακόμη κι αν δεν το έχουν θα στο φέρουν σε μια μέρα μέσα. Αν θες να το πάρεις online, έμαθα για τεράστιες αργοπορίες από γνωστή μεγάλη αλυσίδα, αλλά άμεσες από Πολιτεία ή Πρωτοπορεία. ☝️

ΥΓ3. Επίσης το ’23, εύχομαι να ξαναγράφω τα newlsetterάκια μου, στα οποία οφείλω αυτό το βιβλίο, όπως και πριν! Αν θες να γραφτείς μπες 👉 εδώ! 

 

 

 

Όταν το 2018 πατούσα «δημοσίευση» για πρώτη φορά στο www.iprigipessa.com, ζούσα ως απόδημη Ελληνίδα μάνα στο Μαυροβούνιο. Θήλαζα ακόμη την τότε 1,5 ετών κόρη μου Έλενα, και ο γιος μου,o Ηλίας, πήγαινε νήπιο.

Μετρούσα πολλά χρόνια αυπνίας, και ακόμη περισσότερα διαρκούς πάλης για να βρω τις ισορροπίες μου ως μαμά, ως εργαζόμενη, ως σύντροφος, και ως γυναίκα.
Και να αποτινάξω παράλληλα ενοχές κι αισθήματα ανεπάρκειας.

Η απόφαση μας το 2015 να αφήσουμε πίσω τη ζωή όπως την ξέραμε και να μετακομίσουμε σε αυτή τη μικρή χώρα μου επέτρεψε μια πρωτόγνωρη διαδικασία επαναπροσδιορισμού προτεραιοτήτων και επανασύνδεσης με το εσωτερικό μου παιδί– αλλά και με τον Ηλία που δεν τον είχα χορτάσει ποτέ. (Καλά, την Έλενα, δεν το συζητώ τη χόρτασα ευτυχώς από το πρώτο λεπτό ☺️)

Μαζί με τα παιδιά μου όμως (και με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας) άρχισα να ανακαλύπτω και μια πιο αυθεντική έκδοση του ενήλικου εαυτού μου.

Ενός εαυτού που δε φοβάται τόσο το λάθος, δε φοβάται τόσο να εκτεθεί, και κυρίως δε φοβάται να συνδεθεί.

Έτσι, από τον Γενάρη του 2018, άρχισα μέσω του Blog ένα εκ βαθέων μοίρασμα με ομοιοπαθούσες Ελληνίδες μάνες ανά τον κόσμο.

Αποθηλασμοί, terrible twos, horrible threes, μετακομίσεις, σπουδές, πανδημίες…

Όλα τα περάσαμε μαζί. 

Όλη αυτή η αγάπη που έχω λάβει τόσα χρόνια, όλα τα από καρδιάς μοιράσματα, όλη η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη και η ενθάρρυνση, πήγαν και κλείστηκαν στις σελίδες του βιβλίου μου, στις «Μικρές Ιστορίες Μητρότητας» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο εντός λίγων ημερών.

Πρόκειται για ένα ανθολόγιο των πιο «αγαπημένων» μου newsletters που στάλθηκαν μεταξύ 2019-2020, στα πολύτιμα μέλη μου, που έκαναν την τιμή να μου δώσουν το email τους για να τους βομβαρδίζω κάθε Πέμπτη με 3000 λέξεις και 15 Υστερόγραφα. 😎

Και νιώθω καλά για το βιβλίο αυτό.
Νιώθω καλά, όχι για τις λογοτεχνικές του αρετές, αλλά για την ουσία του.
Γιατί το βιβλίο αυτό δεν είναι προϊόν σκέψης.
Είναι προϊόν σχέσης. 
Σχέσης με εσένα. 

Με εσένα που μπήκες ψήφισες εξώφυλλα, οπισθόφυλλα, φωτογραφίες, τίτλους.

Με εσένα Άσπα Τσαμαδή που μου στάθηκες από την πρώτη στιγμή, ως υποστηρικτική δασκάλα blogging και στη συνέχεια ως πρότυπο επαγγελματικής συνεργασίας, και τελικά ως φίλη και μέντορας. Σε εσένα αφιερώνω τα σημερινά γεννητούρια και εύχομαι επίσημα να τα γιορτάζουμε παρέα 😉

Με εσένα Αρετή Λαμπρόγιαννη, που δεν κουράστηκες ποτέ 4 χρόνια να με ακούς, να με μπουστάρεις, να με σηκώνεις όταν ρίχνω τον εαυτό μου και να μου ζητάς τα πετσετάκια από το giveaway του Μαυροβουνίου 😋

Με εσένα Μαρία Ηλιάδου, που έχεις τόσες πρωτιές: μου έστειλες στα γενέθλιά μου το 2018 το πρώτο μου μήνυμα από τη σελίδα επικοινωνίας του μπλογκ, έκανες μαζί μου το πρώτο μου podcast, πρώτη μου μου σχολιάζεις πάντα τα συντακτικά μου λάθη (:Ρ) και που θα μου κάνεις την τιμή να έρθεις από την άλλη άκρη της Ελλάδας για την πρώτη παρουσίαση στις 4/12 (to be continued με πρόσκληση).

Με σένα Ρόδω, που σχεδόν από την αρχή κάθε φορά μετά το newsletter μου στέλνεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου με συγκινητικό ενδιαφέρον και ιχθυική διαίσθηση (μεταξύ ψαριών, ειλικρίνεια…😙)

Με εσένα Λένκω, που όχι μόνο μου φύτεψες την ιδέα του να φτιάξω ένα τέτοιο ανθολόγιο, αλλά διάβασες πολλάκις τα «προσαρμοσμένα σε έντυπο μέσο» κείμενα και μου έδωσες πολύτιμο feedback.

Με εσένα Ζωή Χριστοδούλου, που ασχολήθηκες με τόση όρεξη και ανιδιοτέλεια με τις εικαστικές μου ανησυχίες και χάρη σε εσένα έχω το «παγκάκι» μου στις εσωτερικές σελίδες του βιβλίου!

Με εσένα Έφη Φωτείνου που δεν κουράστηκες να ακούς και να απαντάς σε ηχητικά, να σχολιάζεις με ενθουσιασμό, να συμβουλεύεις, να προτρέπεις, να με προσκαλείς

Με εσένα Αγγελική Βούρτση που χέρι -χέρι κάναμε τα βήματά μας έξω από τη ζώνη άνεσής μας, και δίναμε ψιθυριστά κουράγιο η μία στην άλλη .

Με σένα Λία Μπισμπίκη που μοιράστηκες μαζί μου μεγάλες αλήθειες και δεν έπαψες να με επιβραβεύεις για κάθε κίνηση προσωπικής ανάπτυξης που έκανα.

Με εσένα Κατερίνα Τσαμπά, που θες δε θες θα γίνεις η «μανατζερισά» μου και ας πρόσεχες τι ευχόσουν (Αρετή εσύ μη ζηλεύεις, τα ποσοστά σου δεν θα πειραχτούν!).

Με εσένα Σοφία Κοντούκα, που με φροντίζεις, με φωτογραφίζεις και μου φτιάχνεις ωραία πραγματάκια κάθε τρεις και λίγο με τα επιδέξια χεράκια σου (αν και δε νομίζω να διαβάζεις τα νιουζλετερς 😅 θα στα πω στο ινσταγρκαμ)

Με σένα Πηνελόπη Βλάχου, που δεν σταματάς να με εκπλήσσεις με τόσους τρόπους και όποτε σε ακούω θα χαμογελάσω μέχρι τα αυτιά (και για τα σκουλαρίκια που εννοείται θα φορώ στην παρουσίαση!)

Με σένα Αλεξάνδρα Πάνου, Καλυψώ Χαραλάμπους, Βασιλική Κολοβου, Κα Κοσμουλα μου, Κατρίν μου, Αγγελική μου, Μαλαματένια μου, Κατερίνα μου, Θώμη μου, Ντίνα μου, Ναυσικά μου, Νέλη μου, Ειρήνη μου, Γιώτα μου, Ολυμπίαμου, Αλεξάνδρα μου, Βανέσα μου, Νικολέτα μου, Κορνηλία μου, Κα Κερασούλα μου. Και τόσες, τόσες ακόμη.

Το βιβλίο αυτό είναι προϊόν σχέσης. 

Ναι, σχέσης με εσένα.

Αλλά και με εμένα.

Με όλα τα Χριστινάκια μου: το μικρό, το έφηβο, το μεγάλο.

Σχέσης με τον άντρα μου – τον πιο σταθερό συνοδοιπόρο που θα μπορούσα να έχω ποτέ.

Σχέσης με τα παιδιά μου – τους πιο αστραφτερούς καθρέφτες μου.

Σχέσης με τους γονείς μου – τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει.

Σχέσης με τις φίλες μου – τις παιδικές, τις φοιτητικές, τις «Ευτοκίτισσες» ❤️.

Σχέσης ακόμη και με τους 7000 φολοουερς που έχασα στο χακάρισμά μου και τους περισσότερους δεν τους ξαναβρήκα ποτέ. Δεν πειράζει.
Βρήκα αυτούς που το θέλαμε πολύ.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα προϊόν σχέσης αγάπης. 

Γι’ αυτό νιώθω καλά και δε θα ντραπώ (eat this σαμποτέρ!).

Με πολλή αγάπη και αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Χριστίνα

ΥΓ.1. Όποιος θέλει να παραγγείλει από τώρα μπορεί να μπει στο παρακάτω link και το αντίτυπο που θα φύγει με το courier την Πέμπτη θα φέρει την αφιέρωσή μου με τα ορνιθοσκαλίσματά μου J
https://www.ekdoseispnoi.gr/…/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81…/
Εναλλακτικά, μπορεί να έρθει την ημερομηνία της επίσημης κυκλοφορίας Πέμπτη 24/11, 17:00-19:00 στο βιβλιοπωλείοΠνοής-Ανεμολογίου (Ζωοδόχου Πηγής 2- Αθήνα)  να το υποδεχτούμε μαζί και να το πάρει επιτόπου υπογεγραμμένο από την αφεντιά μου.

ΥΓ3. Αν και τον τίτλο του blog τον χρωστάω στη νονά του γιού μου Ρένα, τον τίτλο του βιβλίου τον οφείλω στην αδερφή μου Σοφία, που σε ένα brainstorming της ύστατης στιγμής μου έδωσε έμπνευση να αλλάξω τον αρχικό! Της χρωστάω και πολλά ακόμη, πιο «ουσιώδη» αλλά θα υπάρξει ένα newsletter αφιερωμένο και σε αυτό, επιφυλάσσομαι.

ΥΓ4. Ένα ειδικό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ χρωστάω στην πολυαγαπημένη φίλη μου Τατιάνα που μέσω του TatiWebTv και τα χιουμοριστικά μας βιντεάκια με σύστησε στο κοινό της και η αποδοχή του blog μετά από αυτό υπήρξε μεγάλη από την πρώτη στιγμή. Επίσης μου έδωσε το βάπτισμα του πυρός στη δημόσια έκθεση κάτι που μέχρι τότε απέφευγα συστηματικά- ακόμη θυμάμαι να την ρωτάμε με τις “συμπρωταγωνίστριες” Παυλίνα και τη Ζαννέτα «δηλαδη αυτό θα είναι ΔΗΜΟΣΙΟ;». Την Τατιάνα τώρα θα τη βάλουμε να μας κάνει κανα kids yoga όταν κανονίσουμε με το καλό παρουσίαση σε χώρό δίχως αλκοολ καμιά μέρα 😇.

ΥΓ5. Είναι τόσα τα άτομα που μου έχουν σταθεί συνοδοιπόροι που ανησυχώ ότι όλο και κάποιον θα άφησα έξω. Επίσης, από τη χαρά μου και την ανυπομονησία μου, σήμερα δεν πήρα άδεια από καμία 🥶. Ελπίζω να είστε όλες οκ 🙈 Στον λόγο για τον Πουλιτζερ θα κάνω πιο προσεκτική δουλειά 😇

ΥΓ6. Κάτι τελευταίο:
Έχουμε ανάγκη μωρέ εμείς οι άνθρωποι, αλλά και ειδικά οι μαμάδες, να μοιραζόμαστε.
Τα αστεία μας, τα δύσκολά μας, τα όμορφα και τα ζόρικά μας.
Έχουμε ανάγκη να γελάσουμε, να κλάψουμε, να προβληματιστούμε.
Έχουμε ανάγκη να νιώσουμε λιγότερο μόνες σε αυτό το μεγάλο μα και συνάμα μικρό ταξίδι που λέγεται μητρότητα – και ζωή εν γένει.
Δε νομίζεις;
Διάδωσε το σε όποια και όποιον πιστεύεις ότι το χρειάζεται ❤️

ΥΓ7. Θα ακολουθήσει ξεχωριστή πρόσκληση για την πρώτη, κεντρική παρουσίαση του βιβλίου την Κυριακή, 4/12, στις 17:00 που θα κάνουμε με τη Μαρία στο Monk Wine Bar.

Το χρονικό ενός αποθηλασμού που… χρόνισε!

Λοιπόν ο σοφός λαός εμίλησε, και στο poll που ανάρτησα στο facebook την περασμένη εβδομάδα, ψήφισε ξεκάθαρα να μιλήσω για τον αποθηλασμό. 🙌

(δε σχολιάζω το γεγονός ότι οι περισσότεροι που ψήφισαν την υπερμετρωπία, δεν κατάλαβαν οτι εννοούσα για το θέμα οράσεως του γιου μου- πράγμα που μου δείχνει ότι δε διαβάζουν και τοοοοόσοι πολλοί το newsletter μου , και κάτι πρέπει να κάνουμε γι’αυτό φίλη-, αλλά χάρηκαν γιατί νόμιζαν ότι ήθελα να γράψω για τα χάλια τους.. Δηλαδή τις πρεσβυωπίες και τους καταρράκτες 😅. Καθίστε καλά βρε, εγώ είμαι ακόμη αητός 👀- χωρίς φτερα, αλλά δεν έχει σημασία.) Συνεχίστε την ανάγνωση του “Το χρονικό ενός αποθηλασμού που …χρόνισε!”