Και θα μου πεις, γιατί όχι “Μπαμπάδες και Παιδικές Ιώσεις;” εεε;
Για άκου με, και θα καταλάβεις 😊.
Στον απόηχο μιας δικής μας παιδικής ίωσης- που την τσίμπησα κιόλας παναθεμά με μην αφήσω και τίποτα να πέσει κάτω ποτέ- ένα επεισόδιο που κύλησε σα νεράκι για μένα (γλώσσα δεν έβαλα μέσα!).
Γιατί πονάει. Άστο. Άστο να πάει άστο.
Πάτα 👉 ΕΔΩ αν έχεις spotify
Πάτα 👉 ΕΔΩ αν ΔΕΝ έχεις spotify
Και τέλος, πάτα και στο κανάλι μου στο 👉 Youtube, που χάρη στη Κόκκινη Καμέλια, κατάλαβα ότι μπορώ να τα ανεβάζω κι εκεί!!!
Με πολλή αγάπη και αγωνιστικούς χαιρετισμούς 💞,
Χριστίνα.
ΥΓ.1 ΟΛΑ θα πεγιάσουν καλά, αγαπημένη θα δεις. Μέχρι τότε, βάστα γερά!
ΥΓ2. Αν σου άρεσε ό,τι άκουσες, στείλε το λινκ σε φίλη/φίλο και γράψου ΟΠΩΣΔΗΗΗΠΟΤΕ στο newsletter μου, για να μη χαθούμε όπως χαθήκαμε ξαφνικά με τη χακαρισμένη μου σελίδα στο βρωμοFacebook 🙁 .
ΥΓ3. Άνοιξα καινούρια, αλλά αυτό μην το πεις παραέξω, δεν είμαι έτοιμη για επίσημα εγκαίνια ακόμη! 🙈 😇
Πολύ ωραία τα είπες. Έτσι αισθάνομαι και εγώ κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα. Δε θέλω να ακούσω τα κλασικά που λένε πάντα γιατί μέσα στον πανικό μου δεν βοηθούν. Θέλω απλά να περάσει γρήγορα και θέλω την βοήθεια και την ενσυναίσθηση του άλλου.
Ίσως δεν συμβιβαστώ ποτέ με τις ιώσεις του. Πάντα με πιάνει άγχος και πολύ συχνά κάθε ίωση μας κάνει και μία νέα έκπληξη. Ούτε να κρίνουν τις αγχωτικές κινήσεις μου θέλω ούτε να μην σεβαστούν την απόφαση μου.
Συντασσομαι απολυτα Ελενα ❤️ Αμην! Και περαστικα ολα να ειναι παντα