Με τις υποχρεώσεις να τριπλασιάζονται, τον κοινό μας χρόνο να συρρικνώνεται, τον προσωπικό χρόνο να εκμηδενίζεται, την κούραση να κορυφώνεται… ΠΩΣ να ΜΗΝ περάσει κρίση;;; Νομίζω ΑΥΤΟ είναι το ερώτημα.
Καταρχάς να το ξεκαθαρίσουμε: τα παιδιά ΔΕ ΦΤΑΙΝΕ!
Καλά, δεν ήμουν ποτέ και κοκέτα που λέμε, αλλά τα πρώτα χρόνια μετά τα παιδιά παράγινε το κακό…η αυτοφροντίδα μου πήγε περίπατο. Η’ μαλλον έγινε κάπως έτσι:
Η αλήθεια είναι ότι σιγά σιγά όμως, μετά τα 2 (χρόνια-όχι παιδιά!!!), κάααπως ξυπνάς, αρχίζεις και αφιερώνεις λίγο χρόνο (αν βρεις), και λίγο χρήμα (αν έχεις), παραπάνω στον εαυτό σου.
Αξίζει πάντως να προσπαθεί κανείς, όπως και όπου μπορεί.
Όχι για την εμφάνιση, αλλά για την αίσθηση!
Αυτή η μάνα που για όλα φροντίζει, αξίζει νομίζω και λίγη φροντίδα για τον εαυτό της, έτσι δεν είναι;