Το χαμόγελο της Μαμάς – Μέρος Β’

Γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα…

Σήμερα είχα σκόπο να περάσω με φόρα στο Μέρος Β’ του post της περασμένης εβδομάδας περί “χαμόγελου της μαμάς”, μετά και το τελευταίο newsletter περί “φυλακών του μυαλού μας”.

Κι όταν λέω με φόρα, εννοώ με ύφος έτσι ενθουσιώδες και εμψυχωτικό: “εμπρός κορίτσια, πάμε όλες μαζί! Πάμε να βγούμε από τις φυλακές! Πάμε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και των παιδιών μας! Εμπρός μάρς! Εν δυο, εν δυο”.📣🎊🎉

Και μετά είδα αυτή την ταινία…. Συνεχίστε την ανάγνωση του “Το χαμόγελο της Μαμάς – Μέρος Β’”

Ο Απόλυτος Ύμνος της Λεχώνας

Ζητώ συγνώμη στον Κύριο Καρβέλα, στην Κυρία Βίσση και σε όλους λάτρεις αυτού του ύμνου για την κατακρεούργηση του…

Αλλά βλέπετε όταν το άκουω πάντα σκέφτομαι οτι είναι τόσο μα τόσο κομμένος και ραμμένος για τη λεχώνα, που θα μπορούσα να το βάλω και αυτούσιο δίχως να αλλάξω σχεδόν λέξη!

Δεν μπορούσα να αντισταθώ λοιπόν, ελπίζω να δείξετε κατανόηση λόγω κατάστασης 🙂

Αν είσαι λεχώνα ένα έχω να σου πω: ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! Όσο κι αν δεν του φαίνεται τώρα, θα περάσει! Κουράγιο και υπομονη!

Και τώρα που “κάαααθεσαι” 😏, ρίξε μια ματιά τριγύρω, εδώ θα βρεις μπόλικο υλικό για να γελάσεις και να ταυτιστείς.

Να μας ζήσουν τα υπέροχα πλασματάκια τερατάκια μας 💕