Ήταν απλά μια εκδρομή…

Αχ μαμά, το ξέρω ότι ήταν απλά μια εκδρομή!

Ξέρω ότι όλοι οι συμμαθητές μου ανυπομονούσαν να πάνε. Τρελάθηκαν στην ιδέα να δοκιμάσουν να κάνουν σκι και έλκηθρο. Ξέρω ότι στα περισσότερα παιδάκια αρέσει το χιόνι.

Όμως εγώ δεν τρελαίνομαι ρε μαμά. Το ξέρεις ότι δεν ήθελα να πάω αρχικά. Δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις και το άγνωστο… Δεν μου αρέσει να χαλάω τη ρουτίνα μου. Την έχω ανάγκη τη ρουτίνα, μου δίνει ασφάλεια.

Κι αυτό το σκι, βρε μαμά, δε μου φαίνεται και πολύ διασκεδαστικό. Για την ακρίβεια, μου φαίνεται κάπως δύσκολο και επικίνδυνο.

Δεν είναι για όλα τα παιδιά όλες οι δραστηριότητες!
Μια τυχαία συνομιλία που κατάφερα να αποκωδικοποιήσω η δόλια η μάνα…ξεκίνησε κάπως έτσι: “Look to see…”

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Ήταν απλά μια εκδρομή…”

Κανέναν bully και κανένα bullying…

Ας βάλουμε ένα τέλος στο bullying αφήνοντας τα παιδιά μας να γίνουν οι δικοί τους, προσωπικοί ήρως. Δυνατοί, δίκαιοι, αξιοπρεπείς και γενναίοι!

Xθες έμαθα τυχαία ότι ήταν η παγκόσμια μέρα κατά του Bullying. Δεν είχα ιδέα.

Το θέμα με απασχόλησε πρώτη φορά πέρσι το καλοκαίρι –νωρίς νομίζω ε;- και με βρήκε εντελώς απροετοίμαστη! Συνεχίστε την ανάγνωση του “Κανέναν bully και κανένα bullying…”

Όταν το παιδί μου αρρωσταίνει…

Όταν το παιδί μου αρρωσταίνει θέλω απλώ να μου πεις "σε καταλαβαίνω, κουράγιο!".

Ίσως τα παιδιά σου να έχουν μεγαλώσει πλέον αρκετά και να μη θυμάσαι καν αυτές τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες των ιώσεων.

Ίσως τα παιδιά σου να έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό και να μην αρρωσταίνουν καθόλου συχνά ή βαριά.

Ίσως να έχεις μάθει να βλέπεις τα πάντα και μονίμως με αισιοδοξία.

Ίσως πάλι, απλώς να σου έμαθαν ότι τα δυσάρεστα συναισθήματα δεν είναι αποδεκτά και πρέπει να τα αποσιωπούμε.

Ίσως δεν έμαθες ότι είναι ένα υγίες κομμάτι της ζωής, και κάποιες φορές έχει νόημα να τα αγκαλιάσουμε. Αυτά, και μαζί με αυτά, εκείνον που τα εκφράζει.

Εμένα τα παιδιά μου είναι ακόμη μικρά, και δυστυχώς αρρωσταίνουν συχνά. Κάποιες φορές και βαριά. Και προσωπικά, θα στο πω…

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Όταν το παιδί μου αρρωσταίνει…”

Θα σε ακούω, δίχως να σε κρίνω…

Ποια είμαι εγώ;

Που θα σου πω πως να γεννήσεις;

Που θα σου πω να θηλάσεις το παιδί σου; Και πόσο θα το θηλάσεις; 

Που θα σου υποδείξω τι να του δώσεις να φάει; Αν θα είναι βιολογικό ή συμβατικό; Και αν θα το φάει σε κομματάκια ή αλεσμένο;

Που θα σε κρίνω γιατί το αφήνεις να δει βίντεο; Η’ που του δίνεις το τάμπλετ;

Που δεν κοιμάσαι μαζί με το παιδί σου; Η’ που το έβαλες στο δωματιό του νωρίς;

Που γύρισες στη δουλειά σου πριν τις 40 μέρες; H’ που «κλείστηκες» στο σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου;

Ο κόσμος μας θα ήταν τόσο καλύτερος αν ακούγαμε περισσότερο και κρίναμε λιγότερο...

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Θα σε ακούω, δίχως να σε κρίνω…”