Δύσκολος καιρός για πριγκίπισσες, μα ακόμη πιο δύσκολος για μαμάδες!
People image created by Bearfotos – Freepik.com
Δεν ξέρω γιατί βρε παιδί μου, ποτέ δεν με έλκυε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου.
Παρ’ολο που είμαι Ιχθύς!
Και ως τέτοια, νούμερο ένα υποψήφιο “θύμα” τέτοιων επινοήσεων, καθότι φουλ κρυφο-ρομαντική, ευαίσθητη, παραδοσιακή λάτρης των παραμυθιών με ιππότες πάνω σε άσπρα άλογα, και αθεράπευτα καλόπιστη.
Ξεκινάω με τις καλύτερες προθέσεις.
Γεμάτη ζωντάνια και ενέργεια.
Φρέσκια φρέσκια.
Γεμάτη προσδοκίες για το βράδυ.
Και καταλήγω κάπως έτσι..
…στον καναπέ
…με ρόμπα (και όχι ξεκούμπωτη, σφιχτοκουμπωμένη!!), ζετσές κάλτσες και σαλάκι να τρέχει 😏
Ποια είμαι εγώ;
Που θα σου πω πως να γεννήσεις;
Που θα σου πω να θηλάσεις το παιδί σου; Και πόσο θα το θηλάσεις;
Που θα σου υποδείξω τι να του δώσεις να φάει; Αν θα είναι βιολογικό ή συμβατικό; Και αν θα το φάει σε κομματάκια ή αλεσμένο;
Που θα σε κρίνω γιατί το αφήνεις να δει βίντεο; Η’ που του δίνεις το τάμπλετ;
Που δεν κοιμάσαι μαζί με το παιδί σου; Η’ που το έβαλες στο δωματιό του νωρίς;
Που γύρισες στη δουλειά σου πριν τις 40 μέρες; H’ που «κλείστηκες» στο σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου;
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Θα σε ακούω, δίχως να σε κρίνω…”
Αγαπητέ άτεκνε συνάδελφε, πιθανέ μελλοντικέ εργοδότη, πιθανέ sexy και πανέξυπνε μελλοντικέ νεαρέ σύντροφε (ξουτ ξουτ αχρείαστος να’σαι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις 😜)
Όταν ακούς «μάνα δυο παιδιών» πιθανώς να σκέφτεσαι -καθώς χασμουριέσαι- ότι είμαστε:
Έστω, ΕΣΤΩ λέω, οτι τα παραπάνω ισχύουν. Έχω να σε διαβεβαιώσω αγαπητέ, ότι οι περισσότερες φίλες που ξέρω με ένα παιδί και πάνω, έχουν αναπτύξει (εκτός από χαλάρωση, ραγάδες και καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα) υπερφυσικές ικανότητες ως αντιστάθμισμα, σε διάφορους τομείς, που θα σε αφήσουν άφωνο. Συνεχίστε την ανάγνωση του “Οι 5 Υπερφυσικές Ικανότητες μιας Μαμάς”
Επειδή έγινες μαμά, δε σημαίνει ότι πρέπει να μένεις πίσω στη μόδα:
Κάθε μάνα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να έχει αυτά τα αξεσουάρ στην ντουλάπα της φέτος το χειμώνα 😜
Εσύ, τα’χεις;;;
(ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ ΝΑ’ΝΑΙ! 😬)
Το να βρεις νταντά είναι πάντα ένα δύσκολο και ψυχοφθόρο σπόρ. Αν το έχεις περάσει, το ξέρεις πολύ καλά!
Θυμάμαι πριν 5 χρόνια που επέστρεψα στο γραφείο, τι κλάμα είχα ρίξει που είχα αφήσει τον Ηλία σε ξένα χέρια, και μάλιστα αμφιβόλου… ποιότητας.
Τρεις νταντάδες αλλάξαμε μέχρι να βρούμε την αγία “Νενή” μας, που έμεινε μαζί μας σχεδόν 3 χρόνια… Και που της χρωστάω λιγότερες άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου σήμερα :).
Αλλά σε αυτό θα επανέλθω άλλη φορά.
Τώρα θέλω να εστιάσω στο πως είναι να ψάχνεις νταντά σε μια ξένη χώρα. Συνεχίστε την ανάγνωση του “Εδώ νταντά, εκεί νταντά, που’ναι η νταντά;”
Όταν το πρωτοάκουσα, συνοφρυώθηκα. “ΜΑΥΡΟ-βούνιο”;;;;; Ειδικά όταν άκουσα οτι θα ζούμε στην “Ποντγκόριτσα”, την πρωτεύουσα. Την ποια;;; Δε με λες και τέρας γεωγραφικών γνώσεων, αλλά τουλάχιστον στη γειτονιά μας νόμιζα πως ήξερα τι παίζει. Αμ δε. Κι επειδή ξέρω ότι μπορεί κι εσένα να σου λέει κάτι αμυδρά (ίσως να θυμάσαι κάποια λούμπεν συμμετοχή του στη Eurovision;), κι αναρωτιέσαι που στο καλό βρίσκεται, θα σου πω αμέσως: είναι πάνω από την Αλβανία, κάτω από την Κροατία, και απέναντι από την Βόρεια Ιταλία. Καλύτερα τώρα;
Εγκυκλοπαιδικά να σου πω οτι πρόκειται για νεοσύστατο κράτος, καθώς μέχρι το 2006, ήταν ενιαίο με τη Σερβία. Δεν έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη, αλλά έχει υιοθετήσει το Ευρώ.
Κατά τα άλλα, θα παραλείψω πράγματα που θα μπορούσες να βρεις στο Τripadvisor. Θα σου πω όμως το ζουμί. Για τους ανθρώπους, τις συνήθειες, τις ομοιότητες και τις διαφορές μας 🙂 Συνεχίστε την ανάγνωση του “Μαυροβούνιο ή πιο κομψά… Montenegro!”
Με αγάπη προς όλες τις υπνοκαμμένες μάνες του κόσμου τούτου ! Πάμε… ποιήμα…
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ
Παλιέ, αγαπημένε μου εραστή… Ύπνε…Τι κάνεις, πως περνάς;
Θυμάσαι που κάποτε ξαπλώναμε μαζί και μου λεγες πως μ’αγαπας;
Που να’σαι τώρα, που γυρνάς; Σε ποια χαρίζεις τα φιλιά σου;
Την πλάτη σου μη μου γυρνάς. Είμαι η Χριστίνα, η αγάπη η παλιά σου.
Ξέρω πως κάποτε σε είχα δεδομένο, δεν σε εκτίμησα όσο σου αξίζει.
Τώρα νιώθω παντού το σώμα πονεμένο. Πες, μια νύχτα μαζί σου πόσο κοστίζει;
Πληρώνω όσο όσο, έστω για 5 ωρίτσες σερί στα χέρια σου να ξαναπέσω.
Μη νομίζεις ωστόσο, χαρούμενη θα είμαι και 3 ώρες να σ’εχω αν μπορέσω.
Σε εκλιπαρώ, γύρνα κοντά μου, και θα σ’έχω κορώνα στο κεφάλι πασά μου.
Και μια και θα’σαι εδώ, να χαρείς, σε παρακαλώ κάνε κάτι και με τα παιδιά μου!
Κάνε τους μάγια, κάνε τους χάδια, κάνε τους εκπαίδευση ύπνου εν’ανάγκη.
Κάνε οτι θες, άρκεί να μ’αφήσουν να κλείσω το ρημάδι το μάτι για ένα βράδυ.
Θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω καλέ μου, μέχρι τα βαθιά μου γεράματα.
Μην αργήσεις πολύ, γιατί το μυαλό είναι ήδη πουρές και η μούρη μου για κλάματα.
Μου λείπεις.
Σ’αγαπώ!
Δική σου για πάντα,
Χριστίνα
Τις προάλλες, στο σχόλασμα, ο γιος μου μου έδειξε με περηφάνια τη χειροτεχνία που έφτιαξαν στο σχολείο. Ήταν ένας καρχαρίας. Συγκεκριμένα, ένας διαφορετικός καρχαρίας. Ένας… αλλήθωρος καρχαρίας!
Ενστικτωδώς πήγα να επισημάνω το προφανές: «αγάπη μου τα μάτια που διάλεξες δεν έχουν το ίδιο μέγεθος». Κρατήθηκα και απλά χαμογέλασα.
Στη διαδρομή του αρέσει να ακούμε δυνατά μουσική δίχως να πολυμιλάμε. Τον κοίταζα από το καθρεφτάκι να χαζεύει απέξω αμέριμνος και γελαστός.
Αναλογίστηκα το ταξίδι του μέχρι εδώ, στα 6 χρόνια ζωής του… Ο αλλήθωρος καρχαρίας δε θα πρεπε να με εκπλήσσει. Πάντα είχε τον δικό του τρόπο… Συνεχίστε την ανάγνωση του “Διαφορετικότητα: τι δύσκολο πράγμα!”
